به گزارش خبرنگار مرکز اطلاعات فنی امور گمرکی (از سایت الف) سال ها است که در صدر اخبار جامعه شنیده می شود که دیدید فلان شخص چقدر پول بیت المال را خورده و اینقدر حکم برایش صادرکرده اند. راستی چرا کشور ما که چنین است؟

باید بپذیریم که در قرن بیست و یکم ساختارهای سیاسی، اقتصادی، اجتماعی کشور آنچنان که مورد انتظار ملک و سیاست و تدبیر مدن بوده در کشور ما شکل نگرفته و در نوشته های پیشین بارها و بارها گفته ام که اقتصاد متکی به دولت و بازارگرایی صرف (به مفهوم شرایط ایران ما نه بازار رقابتی) راه به جایی نمی برد و بهتر است تغییرات اساسی در تمام عرصه ها صورت گیرد البته اگر امیر کبیر گونه فکر شود.

و بارها گفته شد جای تعجب است به طور مثال وزارت صنعت، معدن و تجارت که حدود پنجاه درصد اشتغال و اقتصاد کشور مستقیم و غیر مستقیم زیر نظر آن مدیریت می شود به دست و تدبیر بازنشسته هایی بدهیم که حتی دو واحد درسی تخصصی مرتبط با مسئولیتشان در دانشگاه نگذرانده اند و با آن هم امید بکاریم و هم تدبیر. اگر دوستان صاحب فکرند در جایی دیگر هم می توانستیم از فکرشان استفاده کنیم همچنان که خیلی از افراد در پست های اصلی نیستند ولی مشاورین کارآمدی هستند.

تیم سیاسی و پشتبان دولت یازدهم باید بداند که مردم عقد اخوت دائمی با کسی نبسته اند و قبول کنند که نیروهای فعلی مجموعه صنعت و تجارت کاری از پیش نخواهند برد و بهتر بود افراد جوان و سرزنده ای چون آقای نهاوندیان و دیگران در مجموعه صنعت حضور داشتند تا لاقل با رفتارشون مردم احساس می کردند تدبیر صنعت و تجارت به دست متفکرین و استراتژی نویسان است و صد البته باید تاسف خورد که فکر می کنیم هنوز فرد تاجرمی تواند دولتمرد خوبی باشد. چگونه است که در دستگاههای اقتصادی و تجاری ما هنوز تفکر مهندسی در راس مدیریت حاکم است در صورتی که دود تصمیمات تفکرمهندسی گونه بر ساختارهای اقتصادی و اجتماعی ما آب پاکی روی دست ملت بزرگوار ما ریخته است.

چرا نمی اندیشیم تکرار دور باطل دزد و اعدام و رانت را در این کشور نفتی و باز تدبیری نمی کنیم .آیا تنها با اعدام افراد مساله حل می شود اگر می شد که الان با این موارد مواجه نبودیم.

دوستانی که انتقاد می کنند که بهانه دست منتقدین ندهید ولی باید اذعان نمایم این حقیر هم به جناب روحانی رای دادم ولی ادامه این وضعیت مدیریتی راعاقبتش نیک فرجام نمی بینم و اگر تغییرات مدیریتی در این حوزه ها صورت نگیرد امیدی به همراهی مردم نداشته باشید.

باز می گویم ساختارهای سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و ... ما ایراد اساسی دارند و تنها راه روی آوری به ساختار گرایان کارآمد همچون اقتصاد گرایان نهادگرا است که نگران این گونه مسائل فرایندی، مستمر، جامع و تمام محور است. امید که تغییرات نهادی با رویکرد آن امیرکبیر دوره قاجاری در این مرز و بوم صورت گیرد وگرنه در غیر این صورت با دزد و قاچاق و غارت مواجه خواهیم شد و از افسوس چون ناصرالدین شاه بارها بر پشت دست خود بزنیم چنان که مویی بر دست نروید!